Gretchen Peters is een Amerikaanse singer-songwriter, die in de late jaren ’80 van Boulder, Colorado, naar Nashville verhuisd is. Daar vond ze werk als songwriter en schreef er nummers voor Martina McBride, Etta James, Trisha Yearwood, Patty Loveless, George Strait, Anne Murray, maar ook voor rock artiesten als Neil Diamond en Bryan Adams. Gretchen Peters werd twee keren genomineerd voor een Grammy Award als ‘Best Country Song’ (1995, 1996) en een maal voor een Golden Globe als ‘Best Original Song’ (2003). In 2014 werd Peters geïntroduceerd in de ‘Nashville Songwriters Hall of Fame’.

Gretchen Peters bracht ondertussen zelf zeven studio albums uit. Ze debuteerde in 1996 met “The Secret of Live”. Haar laatste album “Blackbirds” dateert van 2014. Daarvoor bracht ze “Hello Cruel World” (2012) uit. Tijdens ‘Ramblin’ Roots 2015’ dat voor de tweede maal door ging in Utrecht, in Tivoli / Vredenburg, stond Gretchen Peters in de ‘Cloud 9’ als afsluiter geprogrammeerd. Wij van Rootstime.be maakten een afspraak, om met haar een interview te kunnen doen. Zij stond naast Sonny Landreth en Joe Louis Walker, op ons lijstje van deze editie… Om 21u was stonden we voor de deur van haar kleedkamer, waar ze op ons wachtte voor dit gesprek…      

Mrs. Peters, hallo! Toen Freddy me voorstelde om tijdens Ramblin’ Roots, een interview te doen met Gretchen Peters, was mijn eerste reactie: is dat een Duitse, of een Belgische zangeres? Mrs. Peters hoe zou je jezelf voorstellen aan ons Rootstime publiek?

Me even voorstellen? OK. Ik ben Gretchen Peters. Ik beschouw mezelf een singer-songwriter. Ik ben in NY geboren en ben einde jaren ’80 naar Nashville verhuisd. In die periode zong en schreef ik zelf ook al. Ik wou absoluut naar Nashville verhuizen, omdat ik wist dat artiesten als Nanci Griffith en Steve Earl daar woonden en albums opnamen. Ik wou ook in Nashville zijn, alhoewel ik toen geen country muzikant was en me toen niet beschouwde, als deel van de mainstream van de country muziek. Ik ben opgegroeid met folk muziek en country muziek is er in de loop van de jaren bijgekomen.   

Hoe was het begin van je muzikale carrière? Hoe begon alles? Was je beïnvloed door je omgeving, je thuis?

Ik groeide op tussen mensen die van muziek hielden. Mijn ouders waren muziek liefhebbers en speelden thuis muziek. Een van mijn oudere zussen is op Woodstock geweest. Ze hebben me Joni Mitchell, Simon & Garfunkel en Bob Dylan leren kennen… Er was overal muziek. Ze waren zelf geen muzikanten, maar ze hielden heel van muziek. Ik leerde zelf gitaar spelen, toen ik zeven jaar was. Ik ben altijd een schrijfster geweest. Ik schreef gedichten, verhalen en stukken en, wanneer ik wist dat ik muziek kon combineren met schrijven, was de eerste stap gezet. Dit was het begin van mijn songwriting.

Einde jaren ’80, ben je van Boulder Colorado naar Nashville verhuisd. Hier schreef je (aanvankelijk voor andere artiesten). Kan je ons wat meer vertellen over die periode?

Wanneer ik in het begin in Nashville was, was ik vooral bezig met schrijven. Nog niet onmiddellijk  voor anderen, maar ik schreef. Naargelang de anderen meer en meer mijn teksten gingen appreciëren, besefte ik dat ik dat ik goed en succesvol was.

Je won awards, je werd ingeleid in de ‘Nashville Hall of Fame’…

Ja, ik kreeg awards, maar ik verwachte me hier helemaal niet aan. Ik leefde in Nashville als songwriter, concentreerde me op mijn schrijven en probeerde mezelf te bewijzen. 

Je bracht in 1996 je éérste album uit: “The Secret of Life”... Wat waren toen je verwachtingen? Hoe blik je hierop terug?

Dit debuut is nu bijna twintig jaar geleden… en ik herinner me daarvan nog maar weinig. Mijn label, dat verwachtte als mainstream country zangeres veel van me. Heel diep van binnen, verwachtte ik dat ergens zelf niet en het verbaasde me ook niet, dat alles niet direct vlotjes ging. Mijn doel was albums maken. Met de release van dit album, ontdekte ik initieel mijn publiek in de UK. Andere artiesten vertelden me wat ik moest doen en hoe ik het moest aanleggen. Ik kreeg van hen het advies om het te doen en door te gaan. Ik begon klein, maar alles groeide. Ik tour er nu bijna ieder jaar…  en het publiek is er geweldig!  

Wat soort singer-songwriter ben je? Wat karakteriseert je?

Goede vraag… Het begrip singer-songwriter is inderdaad een erg breed begrip. Ik denk dat ik vooral geïnspireerd ben door het gevecht dat mensen continu leveren.  Dit is zeker een terugkerend thema in mijn songs.

Door wie ben je beïnvloed? Naar wie kijk je persoonlijk op?

Ik ben door veel dingen en mensen beïnvloed. Door films ben ik beïnvloed. Heel veel zelfs! Door verhalen, romans… Het boek “Let the Great World Spin” van Colum McCann, is er een voorbeeld van. En natuurlijk zijn er ook de andere artiesten. Ik noem hier Leonard Cohen en Paul Simon, maar er zijn ook nieuwkomers, die me inspireren…

[“Let the Great World Spin” is een novelle van Colum McCann. Het boek won in 2009 de ‘National Book Award for Fiction’ en in 2011 de ‘International IMPAC Dublin Literary Award’. De titel van het boek is ontleend aan "Locksley Hall" van Alfred, Lord Tennyson. De plot concentreert zich rond twee gebeurtenissen. Het eerste verhaal situeert zich in de Twin Towers. De torens zijn hier de metafoor voor wat een mens kan bereiken. Het tweede verhaal is de fictieve veroordeling van een prostitué in NYC. Het verhaal moet dienen om een evenwicht te vinden. /nvdr.]

Je laatste album “Black Birds” heb je in 2014 uitgebracht. Waarom koos je voor deze (bedreigende, donkere) titel? Het gaat hier vooral over sterfelijkheid en oud worden. Klopt dit?

Juist, de zwarte vogels in Hitchcock’s “Birds” zijn geen aangename, lieve vogels. En, om mee te beginnen, het is zeker een album over sterfelijkheid en oud worden. Het is geen “luchtig” album, dat weet ik, maar wel een, over een heel universeel onderwerp. Het zijn de dingen, waar we allemaal mee te maken gaan hebben. De nummers zijn in me opgekomen en ik heb ze neer geschreven. Dat zat er in mijn gedachten… De titel song is een moord ballade die zich afspeelt in het zuiden van Louisiana. Het is een onheilspellende donkere song, met een eigen ondertoon.  

Ik vind het een erg melancholisch, maar ook een vastberaden en doordacht album? Vind je dat zelf ook?

Ja het is inderdaad ook een erg melancholisch album, leven beschouwend…

Staan er op het album bijzondere, persoonlijke nummers?

Er is één bijzonder, persoonlijk nummer: “Jubilee”. Terwijl ik het schreef, heb ik voortdurend geweend. Dit gebeurt niet zo vaak, toen uitzonderlijk wel. Ik schreef het voor mijn moeder. Ze is nu over de negentig… en ik probeer heel vaak bij haar te zijn.    

Op het album werkte je samen met co-songwriter Ben Glover. Dat zijn we niet gewoon van jou… Van waar deze keuze, de samenwerking?

Klopt, meestal schrijf ik mijn nummers alleen. Ik heb twee jaren heel intensief getourd voor mijn “Hello Cruel World” album en ik wou daarna opnieuw meer gaan schrijven. Ik was op zoek naar nieuwe energie en Ben (Glover) tourde samen met ons en opende enkele shows. Ik hield van zijn nummers en van zijn energie en ik dacht, laten we het samen eens proberen…    

Het album is ook een rondreis door heen de States. Met stops in New York (“The House On Auburn Street”). Met een stop in de Golf van Mexico (“Black Ribbons”) en met een stop in Nashville, je nieuwe “home Town”… De herkenbare rode lijn? Was dit zo gepland?

Het album is inderdaad een reis geworden. Een groot deel van de songs gaan over Louisiana. Bij het samenstellen van het album is me dit pas opgevallen. Dit is er instinctief zo gekomen. Ik ben een erg visuele songwriter en dit moet ook meegeholpen hebben… Nashville is mijn tweede thuis, in NY ben ik geboren en er is de BP olie ramp in de Golf van Mexico in 2012, die vele vissers aan de grond gezet heeft...

Wat heb je door je muziek over jezelf geleerd?

Geweldige vraag! Mensen verwachten dat je dingen over jezelf schrijft. Ik probeer het om te draaien en probeer uit te vissen wat de mensen denken. Ik wil dat ze met zichzelf converseren. In mijn twee laatste album ben ik geconfronteerd met mijn eigen angsten: het leven, oud worden, de dood… Door mijn muziek worden dingen duidelijker en minder beangstigend. De confrontatie maakt alles wat eenvoudiger en meer acceptabel.

Met wat ben je naast muziek nog zoal bezig?

Heel veel! Ik maak, terwijl ik reis ontzettend graag veel foto’s. Verder ben ik een heel grote film liefhebber en luister ik met momenten veel naar muziek.

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

Morgen ben ik een week in Italië voor een work shop. Dit is de eerste keer dat ik Italië bezoek… Ik kijk er naar uit. Dan ga ik naar huis om eens goed uit te rusten. Volgend jaar touren we opnieuw in de UK. Het wordt een jubileum tour. Het publiek? Ja, het is erg verschillend. Jullie in Europa zijn anders. Jullie zijn heel geïnteresseerd in de teksten. In Engeland en Nederland kom ik heel graag! Gisteren in Hengelo stonden ze twee uren recht voor mij, voor een songwriter. Dat is ongewoon maar geweldig, heel belangrijk! 

Kan je ons wat meer vertellen over de show van deze avond? De set list?  

Ik heb een lijst, maar durf wel eens te veranderen. Het wordt een mix van oude en nieuwe nummers…

Gretchen Peters: morgen naar Rotterdam, daarna zonnen in Italië, volgend jaar naar Schotland, Engeland…

Thank you again Mrs. Gretchen Peters for your time and thank you for your beautiful music!

Eric Schuurmans

meer foto's